Mocht SavageFX meer goesting hebben om uitleg te geven, dan mag hij gerust zijn gang gaan in de commentarenruimte (den backstage gelijk ze zeggen).
Ik verwacht iedereen die in de mogelijkheid is om er te zijn dan ook ter plekke!
Sorry miss, I was giving myself an oil-job.
Open Microsoft Word en doe het volgende:
1) Typ in grote letters "Q33 NY" (Dit is het vluchtnummer van het eerste vliegtuig dat zich in de torens boorde)
2) Selecteer de tekst en kies het lettertype "Wingdings"
Goose won in 2002 Humo’s Rock Rally, ze plaatsten zich dus op het hoogste schavotje 2 jaar na de memorabele editie met Mintzkov Luna, Admiral Freebee, Venus In Flames, Zornik en Mint. Een mooie toekomst was dus zeker weggelegd voor de Kortrijkse groep.
Dave Martijn en co speelden afgelopen zomer op verscheidene festivals, waarvan zelfs het overgrote deel op Britse bodem, en verbaasden vriend en vijand met hun combinatie van indie-rock met pompende electro. Zo tekenden ze ook een contract bij het grote Skint-label, beter bekend van o.a. Fatboy Slim en Dave Clarke. Deze zijn niet zo gekend voor hun rock-muziek, dus is het des te opmerkelijker dat een Belgische rockband hun handtekening mocht plaatsen. Bij de eerste luisterbeurt van hun CD ‘Bring It On’ is het meteen duidelijk dat het allemaal terecht is.
Het album opent met ‘Black Gloves’, een nummer dat ze aan Heineken verkochten die het gebruikten in hun reclames tijdens de UEFA-cup. Het album gaat lekker pompend verder met ‘British Mode’, ‘Girl’ en titelsong ‘Bring It On’. Vijfde op het schijfje is ‘Slow Down’, een trager liedje, een moderne slow, niet geschikt voor het sjiekere galabal maar desalnietemin een traag pareltje. Meteen daarna wordt gedurende anderhalve minuut de plaat terug op gang getrokken door het machtige ‘Check’. Dan volgt ‘Modern Vision’, een lied waar Kraftwerk nog jaloers op zou kunnen zijn, het is dan ook hun eigen schuld dat ze nooit gitaren hebben gekocht, en dat laat Goose gedurende heel deze CD duidelijk merken. In de geest van het album gaan ‘3T4’, ‘Low Mode’ en ‘Everybody’ nog eens stevig door, om dan te eindigen bij ‘Safari Beach’, nog zo’n tragere, alsof een engeltje op je oor urineert.
Zoals elke grote band sluiten ze af met een bonus track, het al wat oudere ‘Audience’, wat eerder als een beter intro kon gebruikt geweest zijn. Eén van de beter CD’s van dit jaar en zeker het aanschaffen waard!