Pukkelpop, het verslag(je)

Omstreeks 14u30 kwamen we aan op de Kiewitse wei. Rechtstreeks naar de Boiler dus. Daar waren op dat moment Lindstrom & Prins Thomas bezig aan hun DJ-set. Rustige muziek, maar viel wel uitstekend te smaken. Ze komen dan ook uit het hemelse Noorwegen.

Om 15u05 begon dan Motor in de Dance Hall, de hype rond deze mannen bestaat toch wel, en dus besloten we toch ook even te gaan kijken. De term lawaaitechno a la T. Raumschmiere kwam in ons op. Niet slecht voor 1 of 2 liedjes, maar drie kwartier was duidelijk teveel, dus zijn we nog maar een paar pintjes gaan drinken en eens rondgewaggeld over de wei.

Het einde van Motor hebben we ook nog meegepikt, want achter hen volgde Planet Pendulum. DnB, je moet ervoor zijn, wederom, een paar liedjes, laat ons zeggen een halfuur zijn genoeg, maar de volle rit zou er toch teveel aan geweest zijn.

Om 5 uur begon dan Tiefschwarz, waar Scorpix vol lof over was na hun album, en nogmaals na hun Fabric-mixschijfje. Het begin was wat minder, maar na een poosje ging het dan toch wel goed door. Ze draaiden iets te vaak hun basslijnen weg, de Jossen kwamen dan ook tot een unanieme 7.5/10.

Justice volgde, we wisten niet bepaald wat verwachten, we hoopten op een klets trash van hoog niveau. En of we dat kregen! Mannekes mannekes, die hebben hun best gedaan, en wij ook. Dansen, dansen en blijven dansen. Erol Alkan, de man die we eigenlijk als beste van de boiler die dag beschouwden, ging een zware concurrent hebben aan deze mannen.

Justice, we kregen er ongelooflijk veel dorst van, en we moesten dan ook eens een kleine boodschap gaan doen. Toen we de hekken aan't bevuilen waren met onze gouden douche besloot God de hemelsluizen open te zetten en ons óók eens goed te bezeiken. Hop die Boiler weer in.

Maar toen begonnen de Yeah Yeah Yeahs een paar honderd meter verder in de Marquee, maar het regende. Scorpix is wel een fan van de Yeah Yeah Yeahs, en ik vond het geen slecht idee om een rockact van formaat te zien, dus op naar die Marquee! Helaas, de tent zat stampensvol. Een halfuurtje regen dan maar.

Toen terug naar de Boiler, hopende op wat plaats, anders waren we goed gejost. Gelukkig was er nog plaats genoeg, en konden we dus eindelijk de heilige Erol Alkan aan het werk zien. Erol deed ferm zijn best, op de vingers gekeken door de broertjes Dewaele (tja, die gasten moet hun ook overal kunnen laten zien) en deed dat ook goed. Hij was niet beter dan Justice, maar ook niet echt slechter, het was goed, wat ik ervan verwacht had.

Het einde van Erol Alkan hebben we niet weer meegepikt, we besloten een uurtje te gaan wachten op Daft Punk.

Uiteindelijk, een kwartier te laat, begon Daft Punk aan een legendarisch nummertje op de main stage. En legendarisch is hier nog als understatement gebruikt. Het valt niet te beschrijven, je moet erbij geweest zijn. Als Paus Benedictus de Hoeveelste nu nog twijfels heeft over de volgende heiligverklaring dan weet ik het ook niet meer. Enkel de ongemanierde mensen rondom ons hebben de feestvreugde een beetje weggenomen, maar daar kon Daft Punk natuurlijk niets aan doen. Zij krijgen van mij dan ook een welgemeende 9.5/10.

Het was het geld, de tijd en het afzien méér dan waard.